Tromso – informacje praktyczne.

Nazwa miasta wzięła swój początek od wyspy Tromsoya, na której się znajduje (oya – wyspa, przedrostek Troms pozostaje niewyjaśniona). Pierwsze dobrze udokumentowane wzmianki o osadnictwie w tym regionie pochodzą od legendarnego Ottara z Halogalandu z końca IX w.. Ottar opisywał siebie jako „wikinga, żyjącego najdalej na Północ”, gdy odwiedzał króla Alfreda w Anglii. W 1252 roku powstał na Tromsoyi pierwszy kościół Sanctae Mariae de Trums juxta paganos (Matki Boskiej z Tromso pośród pogan). Jednakże szybki rozwój miasta przypadł na końcówkę XVIII wieku i był ściśle związany ze zniesieniem monopolu Bergen na handel dorszem. W 1794 roku Tromso otrzymało prawa miejskie mimo, iż liczyło… 80 mieszkańców. Bardzo szybko Tromso stało się głównym ośrodkiem rybołówstwa i polowań w Arktyce. W 1877 roku powstał istniejący do dziś browar Mack. W tym okresie ludzie z południa zaczęli nazywać miasto „Paryżem Północy”, gdyż byli zaskoczeni, że mieszkańcy Tromso są bardzo wyrafinowani i dystyngowani. Wielu przybywających do miasta oczekiwało raczej dzikusów chodzących w zwierzęcych skórach. Na przełomie wieków miasto zyskało kolejny przydomek „Wrota Arktyki”, gdy stało się bazą dla odkrywców dalekiej Północy. Roald Amundsen, Umberto Nobile, Fridtjof Nansen często przygotowywali swoje wyprawy własnie w Tromso. W czasie II wojny światowej miasto było bazą nazistów. Na sąsiedniej wyspie Hakoya w czasie odpływu można dojrzeć szkielet Tirpitza, największego okrętu nazistowskiej marynarki, a w Ramfjordzie znajdują się rozległe tunele, w których przechowywano u-booty. Powojenny rozwój miasta to budowa obydwu mostów (Tromsobrua – 1960, Sandnessundbrua – 1973) oraz tuneli pod miastem (powstały etapami od 1988 do 1999). W tej chwili Tromso jest stolicą północnego regionu Troms og Finnmark i jest najważniejszym ośrodkiem miejskim na północy kraju.