Joshua Tree National Park

Główną atrakcją parku są oczywiście drzewa Jozuego. Nazwane zostały tak przez mormońskich osadników kilka stuleci temu. Dla nich widok tych wyrastających spośrodka niczego, rozłożystych drzew przypominał modlącego się na pustyni Jezusa, w trakcie jego czterdziestodniowego postu. Co ciekawe i z pewnością dalekie od postu, jukka krótkolistna to bliska kuzynka jednego z najbardziej znanych afrodyzjaków – szparagów. Dla tych popularnych, sezonowych warzyw, drzewo Jozuego jest po prostu jak wujek zza oceanu. 

Gdzie można zobaczyć drzewa Jozuego?

Nie ma jednego konkretnego miejsca w parku, gdzie można zobaczyć Joshua Tree. Rosną one w dosyć rozległych skupiskach, pierwsze z nich znajdują się już kilkanaście kilometrów przed bramą parku. Drzewa te są na tyle charakterystyczne, że z daleka rzucą się w oczy. Opis oczywiście dotyczy wyłącznie parku i jego okolic. Tak naprawdę jukka krótkolistna to bardzo wyjątkowy gatunek i jej zasięg występowania w skali świata jest naprawdę niewielki. Głównie pokrywa piaski kalifornijskiej pustyni Mojave oraz znaleźć ją można w niektórych rejonach Arizony, Utah i Nevady, a jej śladowe ilości także w północnych stanach Meksyku. Jednak nigdzie jej wielkości nie da się poznać tak dobrze jak w Parku Narodowym Drzew Jozuego.

Gdzie się zatrzymać w parku?

Teren parku jest olbrzymi, dlatego nie obejdzie się bez dwu- lub czterokołowego środka transportu. Krajobrazy są niecodzienne, warto zatem zatrzymać się wszędzie tam, gdzie się Wam po prostu spodoba. My nasz pierwszy postój robimy zazwyczaj w Quail Springs, z którego roztacza się widok na Quail Mountain, czyli Przepiórczą Górę – najwyższy, liczący ponad 1700 m n.p.m., szczyt pasma Little San Bernardino. Znajduje się tu także bardzo krótki szlak spacerowy, miejsca piknikowe, a ściany nieprzeciętnej formacji skalnej przyciągają wspinaczy jak magnes. 

Na nieco dłuższy trek warto wybrać się do Hidden Valley. Ta półtorakilometrowa trasa nie powinna zająć więcej niż godzinę. Ścieżka poprowadzona przez, jak sama nazwa wskazuje, ukrytą dolinę, oferuje kompletnie inne widoki niż reszta parku. Schowana w cieniu wysokich skał oaza obfituje w niespotykaną florę i wygląda szczególnie pięknie wiosną, w trakcie kwitnienia. To właśnie tutaj rancherzy jeszcze niedawno wypasali swoje bydło. Podczas gdy konie i krowy częstowały się wyrwanym pustyni urodzajem, kowboje kryli się przed upałem w cieniu granitowych skał.

Popularnym miejscem jest również punkt o nazwie Keys View. Znajduje się on niecałe 30 minut jazdy od Hidden Valley, na jednym ze szczytów pasma Little San Bernardino, z którego rozciąga się widok na dolinę Coachella. To właśnie tam, a dokładnie w miasteczku Indio, co roku odbywa się słynny festiwal muzyki i sztuki Coachella Valley Music and Arts Festival. Jego główną wizytówką są najpopularniejsi i najbardziej lubiani artyści i gwiazdy muzyki, a setki zdjęć uczestników festiwalu w genialnie dopracowanych stylizacjach podbijają internet. Obecnie festiwal Coachella, jak potocznie jest nazywany, to jeden z najbardziej opłacalnych i pożądanych festiwali muzycznych w Stanach. W głębi doliny rozciąga się również druga po Dolinie Śmierci, amerykańska depresja. Salton Sea – ogromne, sztuczne, słone jezioro, znajduje się 69 metrów poniżej poziomu morza. Najniższy punkt położony jest zaledwie trochę ponad metr wyżej od depresji Death Valley. Jezioro powstało przez kompletny przypadek jako efekt uboczny błędu przy prowadzeniu systemu nawadniającego dla tutejszych rolników. Przez krótką chwilę działało tu kilka kurortów (m.in. jeden o egzotycznej nazwie Bombay Beach), jednak z powodu wzrastającego zasolenia jeziora i co za tym idzie degradacji środowiska ośrodki turystyczne  opustoszały. W pogodny dzień z Keys View można dostrzec kawałek Meksyku, a dokładnie meksykańską górę Signal Mountain. W ostatnich latach było to niestety coraz rzadsze z powodu pogarszającego się stanu powietrza (głównie utrzymującego się w dolinie smogu), ale (pozytywne) konsekwencje światowego lockdown’u w czasach pandemii koronawirusa zapewne będą teraz widoczne gołym okiem.

Punktem, w którym musicie się pojawić chociaż na chwilę i który jest niemal tak słynny jak drzewa Jozuego, jest Skull Rock. Ta formacja skalna powstała wskutek erozji wodnej. Krople deszczu gromadziły się w drobnych zagłębieniach i zaczęły żłobić granit. Z czasem wody gromadziło się więcej, tak więc proces erozyjny przybierał na sile. Z czasem w skale powstały dwa otwory, przypominające oczodoły, a cała skała przybrała postać czaszki. Skull Rock znajduje się przy głównej drodze, w okolicach punktu Jumbo Rocks. Zaparkować można po przeciwnej stronie drogi. Przy Jumbo Rocks znajduje się kilka ławek piknikowych – ciekawe miejsce, w którym można zjeść.

Jeśli jesteście w parku wiosną nie zapomnijcie podjechać do Cholla Cactus Garden. Miejsce znajduje się głęboko w środku parku, ale warto o nie zahaczyć. Przez ogród gęsto wypełniony najwytrwalszymi roślinami na świecie prowadzi krótka, 400-metrowa ścieżka. Należy trzymać się dróżki i założyć pełne buty, gdyż igły kaktusów cholla wkłuwają się do skóry ekstremalnie łatwo, odrywając się kawałkami od głównej części rośliny. Z tego powodu zyskały przydomek skaczących kaktusów (ang. jumping cactus). Nie wierzycie? W internecie można znaleźć setki filmików na ten temat (uwaga! tylko dla widzów o mocnych nerwach).